Onca acı, onca gözyaşı varken, “kutlamak” kelimesini kullanmak içime hiç sinmiyor. Ama bu kutlamanın adı Cumhuriyet Bayramı olunca tereddüt etmeden fikrimden fırlıyor, dudaklarımdan dökülüyor, gönlümden çıkıveriyor. Kutlu olsun hepimize Cumhuriyet.
Peki neyi kutlamalıyız bu bayram?
Bu bayramı tüm yönetişim hatalarımıza, tüm cehaletimize, tüm fırsatçılığımıza, tüm tembelliğimize, tüm boşvermişliğimize, tüm plansızlığımıza, tüm öfke ve nefretimize, tüm sevgisizliğimize, tüm… tüm… karşın dimdik ayakta durabildiğimiz için kutlayalım derim.
Meğer Cumhuriyet’in temelleri ne kadar sağlammış!
Üst üste yaşadığımız acılar o kadar derin ki, hepsi bir öncekini hızla unutturuyor. Acıyla yaşanmaz… Ama, yaşadıklarımızı unutmayalım ki, ders çıkarıp ilerleyelim daha iyi günlere.
Cumhuriyet kutlu olsun.
