Bu kadar çok iş arayan varken neden istediğiniz elemanı bulamıyorsunuz, düşündünüz mü?
Adına ekonomik kriz denen bu sürecin 7’den 70’e aslında akıl krizi olduğuna inanıyorum.
Üniversitelerin kariyer bürolarına bir dizi eleman ilanı astık. Hemen her gün bir CV düşüyor havuzumuza. Sanıyorsunuz ki, Türk genci çalışmak istiyor. Ne yalan. CV gönderen arkadaşları zar zor buluyoruz, ite kaka onlara görüşme için randevu veriyoruz. Randevuya 10 taneden ikisi geliyor. Gelenler de işe yaramıyor.
Sizce hata nerede?
Bu genç arkadaşların hayalleri nerede, hırsları nereye kaçmış, merakları hangi deliğe saklanmış, ihtiyaçlarına ne olmuş, endişeleri nereye kaybolmuş?…
Üzülmemek elde değil, üniversitenin ilk yılında lise heyecanıyla okula giden gençler, ikinci yıl kayıp, üçüncü yıl “ya ne oluyor acaba” tadında, dördüncü yıl “ne yapacağım ben nasıl iş bulacağım” sendromuyla hayata adım atıyorlar. İş dünyasının kollarını açmış onları beklediğini sanıyorlar.
Sevgili genç arkadaşlarım, bu ülkede bir başbakan bir de cumhurbaşkanı, iki elin parmakları kadar da bakanlar var. Onların çocuklarına bakıp bütün dünyanın iş yapmak için gençleri beklediğini sanabilirsiniz, yanılıyorsunuz, onların babaları VIP olduğu sürece iş yapacak, para kazanacak, servet sahibi olacaklar. Sizi bekleyen yok!
Nasıl olsa iş yok diyerek tembelliği kendinize kalkan edinmeyin sakın. Doğru, iş dünyasında geleneksel işler ve iş anlayışları giderek daralıyor ancak, vizyonu açık işlerin hem önü açık hem sayıları kabarık. Geleceğe güvenle bakmak için biraz kıpırdamak gerek. Bir tutam merak, iki diş sabır, bolca çalışmak… Ne dersiniz yapabilir misiniz? Ben size inanıyorum siz de kendinize inanın!
