Şeytan tüyünden iletişim

İyi iletişimin kriteri, söylediğinin anlaşılması ise başarılı iletişimin kriteri söylediğinin yanlış anlaşılmamasıdır. Küresel literatür böyle diyor. Fakat, meğer biz Türkler iletişim literatüründe ters köşe teoremi geliştirmişiz de haberimiz olmamış. İletişimi şeytan tüyüne havale etmişiz. Kelimeleri arka arkaya sıralamayı konuşmadan sayıyoruz, “adamımsın sen” diye karşımızdakinin sırtını sıvazlıyoruz, yeri geldi mi öfke nöbeti geçirip, olmazsa özür diliyoruz…

Anlaşılan tarihe iz bırakmak istiyoruz: İletişimsizlik iletişimi. Özü, nasıl olur da yanlış anlarım, ne söylersem yanlış anlamalarını sağlarım. Detayları, bana tuzak kurdular, kamplaştılar, blok oluşturdular. Beni sevmiyorlar. Onlar düşman. Ben çok yalnızım.

DUYDUN MU BENİ

Duysunlar diye konuşuyoruz. Bağrışmamız bundan… Duyduklarında işittiklerini sanıyoruz. Dahası söylediklerimizi anladıklarını düşünüyoruz. Bir anlasalar, aynı fikirde olacağımıza hükmediyoruz. İkna edeceğimizden eminiz. “Tamam dediğimi yapacak” diye havalara uçuyoruz. Şans yaver giderse bir kere söylediğimizi yapıyorlar. Gerisi gelmiyor. Bizde yine hüsran. Bizde yine yalnızlık.

İletişim kurmak kolay olsaydı… Konuşmak iletişim olsaydı, iletişim yalnızca konuşmak demek olsaydı?… Bilimsel araştırmalar gösteriyor ki, beynimiz doğduğumuz an çalışmaya başlıyor ama konuşmaya başlayınca aklımız başımızdan gidiveriyor. Döne döne içinde boğulduğumuz iletişimsizlik bundan olabilir mi, ne dersiniz?

MATEMATİK İŞİ

İletişimde bir biz, bir de diğerleri var. İletişim karşı tarafı anlamak, hesaplamak, pozisyon almak demek. Anlamak yenilgi değil, tam tersine kontrolü ele geçirmek, güç demek. Bir matematik. Karşı taraf ne yer ne içer, ne düşünür, nasıl karar verir, bilmek gerekir… Susmamacasına konuşurken bir nefes alsak iletişim kuramadığımız dünya ne konuşuyor dinlesek… Belki de hiç ciddiye almayacağız, o da ayrı.

Ne konuştuklarını şöyle bir özetlemek, gündemlerine hızla bir bakmak gerekirse, tencere dibin kara seninki benden kara vaziyeti. Biz burada ne konuşuyoruz onlar orada ne konuşuyor. Hadi gelin hızlı bir ufuk turu:

SİYASET 1:0

Kuzey Kore nükleer potansiyeli ve ABD’yi vurmak için yaptığı füze denemeleriyle korku salıyor. Lideri çocuk desen çocuk değil büyük desen büyük değil. Pakistan da nükleer kabusları süsleyen bir diğer ülke. Rusya ve Putin’in sağı solu belli olmuyor. Fransa’da Le Pen geldim geliyorum diyor. Gelirse AB’den Frexit yapacaklarına kesin gözüyle bakılıyor. Avrupa Birliği, birlik desen birlikte değil, küme desen küme değil. Merkel, Obama’dan sonra yalnız ve sıkışmış. Suriye’den, geriye ne kaldı belli değil. Irak dost mu düşman mı anlaşılır gibi değil. Yunanistan, İspanya, Portekiz ve hatta İtalya var mı yok mu belli değil. Çin büyüdükçe büyüyor. Dikkat, Trump’ın bahar dalı uzattığı tek ülke. Venezuela Güney Amerika liginden atılmak üzere. Afrika’da eskisi gibi açlık kol geziyor, ama dünyanın gözü kıtanın topraklarında.

Siyasetçilerin arasında “Politika 101” dersinden geçebilecek yok. Siyasette küresel Taş Devri; iş dünyası hiçbir şey yokmuşçasına Endüstri 4:0. Pes! Akademisyenlerin sesi çıkmıyor, medya kayıp. Küllerinden doğacaklar diye bekliyoruz. Yoklar.